کشاورزان قهرمانان اند یا جنگاوران؟! / اسماعیل حسام مقدم
درنگی کوتاه بر وضعیت جنگ
خلاقیت، ابداع و آفرینش کنش هایی اند که در زمانه و زمینه ی صلح، آرامش و عدم خشونت زاده می شوند؛ جنگ، خشونت و دشنام ناشی از فقدان خلاقیت است. چیدمان دلایلی از انواع توهمات درباره ی توجیه جنگ ورزی به شدت ساده تر از ایجاد زمینه ای جهت پروراندن گندم، گل، سبزه و انسان است. در بسترهایی که فرد و گروه، توانایی و دانایی آن را ندارند که خود را در جریان دراز مدتِ اثبات و تکامل، قرار دهد و از درد عدم درک خود به نزد دیگری رنج می برند، ناچاراً دست به خشونت، دشنام گویی و واژگونی آرامش وضعیت می زنند تا اندکی در محاسبات جامعه به بازی گرفته شوند. حال این عدم درک و خلاقیت حضور فرد، معلولی چند علتی ست همانند تمام چند علتی بودن های کنش انسانی، امّا از این رهگذر قصد آن دارم تا به کهکشان فکری ای گام نهم که در روابط ابزاری جوامع تک ساحتی، چه می شود که انسان هایش در بی هدفی، سرخوردگی، فاقد کارایی، بی علاقگی به تفکر و دانش، تنها و آسان ترین مسیر و راه را برای بیرون آمدن از رخوت که جنگ است، می یابند، بهم ریختن آنچه که سال ها برای آن رنج کشیده شده است و هر آن ویرانی ای که در پس عدم خلاقیت و آفرینش یک تفکر به بار می نشیند. راستی چرا وقتی به زمینه و بستر تاریخ می نگریم، همواره این مفهوم را به فرا یادمان آورده است که جنگاوران، قوم، قهرمانان اند و نه مادران پرورش دهنده، کشاورزان بارور کننده و معلمان آموزش دهنده؟! آیا نه این طور است که کشاورز فصل های متمادی، به طور تدریجی زمین را بارور می کند تا آسایش قوم خود را به ارمغان آورد، آیا تربیت فرزندان، خلق آثار هنری، معماری، قواینن علم و ... هیچکدام در درون خود حائز ارزشی بالاتر از جنگاوری نیست تا اسطوره هایی از برای آنان سازند؟! گویا انسان شجاع همچنان همان جنگاورانی هستند که از سر عجز به کشتن و ویرانی مشغولند و هرگز انسان شجاع آن کسی نبوده است که می گوید: «من دشمن تو و عقاید تو هستم، اما حاضرم جانم را برای آزادی تو و عقاید تو فدا کنم.»
منتشرشده در شماره 442 از هفته نامه اتحاد جنوب
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر